Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

 Το τρέιλερ και η χρήση του – γ’ μέρος

Περιοδικός έλεγχος τρέιλερ.

Τέτοιο, εννοούμε τον έλεγχο που πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με την έναρξη της περιόδου, οπότε και πάλι αυτό γίνεται για τον καθένα και πάντως πριν από κάθε μεγάλη μετακίνηση. Έτσι, η ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται τα μουαγιέν, που πρέπει να παραμένουν στεγανά και δεν πρέπει να βραχούν σε καμία περίπτωση. Επίσης, η ασφάλεια - τάπα που είναι ελαστική, πρέπει να εφαρμόζει καλά και να μην έχει ρωγμές. Ο έλεγχος των ρουλεμάν, γίνεται αν ανασηκώνοντας το τρέιλερ, ελέγξουμε κάθε τροχό χωριστά για τον ΄τζόγο΄ κρατώντας τον μεταδίδει ο χέρια και κουνώντας ρυθμικά. Αν διαπιστωθεί κάτι τέτοιο, τα ρουλεμάν πρέπει να αλλαχτούν το ταχύτερο δυνατόν

Αν υπάρχει σύστημα πέδησης, καλό είναι μετά από το ταξίδι να περιμένουμε με τα φρένα λιμένα για λίγα λεπτά, πριν πάρουμε θέση στην γλίστρα. Η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας, μπορεί να προκαλέσει ζημιά και να στραβώσουν π.χ. οι δίσκοι. Ελέγχουμε ειδικά στις κούρμπες και τα ρακόρ. Αν χρειάζεται, συμπληρώνουμε υγρά ίδιου τύπου με αυτά που συστήνει ο κατασκευαστής, συνήθωςDOT3.

Λίγο αντισκωριακό στα γρανάζια χρειάζεται το βίντσι. Αθήνα χρησιμοποιήσετε γράσο, δεν θα έχετε επιλέξει σωστά, γιατί κατακρατούνται άμμος, σκόνες, χώματα που φθείρουν τα δοντάκια.. Με το ίδιο υλικό, ψεκάστε και τα ελατήρια της χούφτας. Στοιχειώδης, χαρακτηρίζεται σαν φροντίδα, το ξέπλυμα του τρέιλερ με γλυκό νερό. Και να θυμάστε, πως οι χαμηλές ταχύτητες είναι πάντα σύμμαχος στον οδηγό.

Είδη τρέιλερ.

Χαρακτηρίζονται από την δυνατότητα μεταφοράς φορτίου, οπότε και προσδιορίζονται τα μεγέθη σκαφών που μπορεί να εξυπηρετούν. Τα βασικά μεγέθη, προσδιορίζονται για350-450-650-850-1000-1.350-2.000-2.500-3.500 κιλά, όπου αντίστοιχα προσδιορίζονται μεγέθη σκαφών στα4,30μ.-4,60μ.-5,00μ.-5,50μ.-6,0μ.-6,50μ.-7,50μ.-8,50μ.-10,0μ.. Το σύστημα πέδησης, είναι υποχρεωτικό, για περιπτώσεις μικτού βάρους 750 κιλών και άνω, σύμφωνα τουλάχιστον με την σχετική οδηγία της ευρωπαϊκής κοινότητας. Αντίστοιχα, αναλόγως μεγέθους, μπορούν να φέρουν ένα, δύο ή και τρεις άξονες, οπότε προκύπτουν τα σχετικά και γνωστά προβλήματα, τόσο για την ρυμούλκηση, όσο και τη νομοθεσία.

Υλικά κατασκευής.

Συνήθως, χρησιμοποιούνται σωλήνας μορφής με το χαρακτηριστικό οβάλ σχήμα η κοιλοδοκός. Ο σωλήνας μορφής είναι πιο δύσκολο να παρακολουθήσει τις σχετικές εφαρμογές, κάτι που γίνεται μετά από σχετική επεξεργασία, είναι όμως - η κατασκευή - περισσότερο ανθεκτική και διαθέτει μεγαλύτερη ελαστικότητα.

Πλησιάζοντας σε μέρη συγκέντρωσης τρέιλερ, π.χ. parking σκαφών, γλίστρες, διαπιστώνει κανείς πως το μόνο κοινό γνώρισμα, είναι το χαρακτηριστικό ασημί χρώμα, που οφείλεται στο γαλβανισμό του υλικού, για την προστασία από τη σκουριά. Βλέπετε, το ‘ θανατηφόρο ‘ αλάτι, οι δε άσπονδους φίλος στις σίδηροκατασκευές, με τα γνωστά τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της σχέσης. Για την προστασία λοιπών των μεταλλικών μερών, η πλέον διαδεδομένη και αποτελεσματική μέθοδος είναι το γαλβανισμό.

Πρόκειται για τη διαδικασία εκείνη, που προστατεύει από σκουριά, οξειδώσεις και τους λοιπούς κινδύνους της θάλασσας και γίνεται ‘ ένα θερμώ ‘. Τα κομμάτια φορμάρονται στην τελική τους μορφή και εμβαπτίζονται σε ‘μπάνια ‘ αφού πρώτα περάσουν από ‘σπίρτα’, διάλυμα υδροχλωρικού οξέος, 30 αποβληθεί η καλαμίνη του μετάλλου και τη σκουριά - καλαμίνη, είναι ο πρώτος φλοιός. Κατόπιν, το καθάρισμα ενώ πλέον μέταλλο, περνάει στο ‘ μπάνιο’ με τον τσίγκο – ψευδάργυρο - για το γαλβανισμό που γίνεται σε θερμοκρασίες 450ο – 500ο C, γι' αυτό και λέγεται ‘έν θερμώ’. Όταν τελειώσει το στάδιο αυτό, το μέταλλο μπαίνει σε ‘ μπάνιο’ με νερό, ψύχεται και παραδίδεται για μοντάρισμα.. Εκεί πλέον, αφού συγκεντρωθούν όλα τα απαραίτητα -ανάλογα με τον τύπο τρέιλερ η της μπαγκαζιέρας - εξαρτήματα συναρμολογείται και παίρνει την τελική του μορφή. Ενδεικτικά αναφέρω, πως ένα τρέιλερ 7 μέτρων με φρένα, απαιτεί προσωπικό δύο τεχνητών για μια εργάσιμη ημέρα.

Τύποι πέδησης.

Ο πιο συνηθισμένος τύπος φρενών που χρησιμοποιείται, είναι με ταμπούρα, που ενεργοποιούνται με συρματόσχοινα από έμβολο πίσω από την χούφτα, με διαδρομή - του εμβόλου - περίπου ένα εκατοστό. Η ενεργοποίηση, γίνεται ακόμη και με ελάχιστη πίεση, ενώ υπάρχει και σύστημα ασφαλείας, που σε περίπτωση απεμπλοκής της χούφτας, ακινητοποιεί το τρέιλερ και διαμορφώνεται ανάλογα με τον τύπο του. Επίσης, υπάρχει σύστημα ταμπούρων με υδραυλικό κύκλωμα, που χρησιμοποιεί έμβολο και δεξαμενή υγρών. Εκτός από τα πιο πάνω, υπάρχει σύστημα με δισκόφρενα, όπως εφαρμόζεται στα αυτοκίνητα. Σημειώνω, πως υπάρχει οδηγία της κοινότητας που προβλέπει σύστημα χειροκίνητης ασφάλισης του τρέιλερ σε περίπτωση απομάκρυνσης από το ρυμουλκό.

Και βέβαια, το μοναδικό σημείο επαφής με το δρόμο είναι – τι άλλο - τα λάστιχα. Οι πιο πολλές επιπτώσεις χρησιμοποιούνται ζάντες 13΄΄ - 14΄΄ με αντίστοιχου μεγέθους ελαστικά, οπλισμένα με τέσσερα ή οκτώ λινά - αναλόγως φορτίου και οι προδιαγραφές τους είναι ίδιες με αυτές των αυτοκινήτων.

Χωρίς εργάτη, ένα τρέιλερ θα ήταν περίπου άχρηστο, καθόσον από κάποιου μέγεθος και πάνω είναι αδύνατο να ανέβει το σκάφος χειρωνακτικά. Και πάλι αναλόγως φορτίου, υπάρχουν εργάτες απλοί και βαρέως τύπου, με δύο ταχύτητες τυλίγματος, μοχλός ελέγχου ροής κατά την καθέλκυση και ασφάλεια προσωρινής παύσης. Συνηθέστερα, χρησιμοποιείται ιμάντας, που τυλίγεται πιο εύκολα, αντί του συρματόσχοινου που μπορεί να προκαλέσει και τραυματισμούς.

Ένα σκάφος πάνω στο τρέιλερ, δεν θα διαμαρτυρηθεί ποτέ, αν η ανάρτηση το ταλαιπωρεί. Απλά, εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό της ζημιάς. Συνήθως, για την άνεση του, αλλά και τη ασφαλή παρουσία στους δρόμους, χρησιμοποιούνται ψαλίδια, σούστες και ράβδοι στρέψης. Ακριβότερο και αποτελεσματικότερο σύστημα για ταξίδι, είναι τα ψαλίδια, που έχουν υψηλό βαθμό απόσβεσης και δεν ταλαιπωρούν το σκάφος. Οι σούστες, σαν σύστημα, κοστίζουν όσο και οι ράβδοι στρέψης, που είναι σαφώς πιο φθηνό, αλλά λιγότερο αποτελεσματικό.

Όσο για τα φώτα, σημαντικό στοιχείο … νομιμότητας κατά τον έλεγχο, αλλά κυρίως προστασίας για όλους κατά τις μετακινήσεις, πρέπει να βρίσκονται σε άψογη κατάσταση. Υπάρχουν βυθιζόμενα και μη, με παραδοσιακούς λαμπτήρες ή led.Τα μη στεγανά, θα πρέπει να τα βγάζετε πριν τη θάλασσα, τα στεγανά τα ξεχνάτε στη θέση τους. Η διαφορά, έχει να κάνει με την τιμή και την αξιοπιστία, αφού αν βρέχονται, το αλάτι θα τα στείλει στο ράφι γρήγορα.

Ανακεφαλαιώνοντας.

Το τρέιλερ χρειάζεται απαραίτητα τακτικό έλεγχο στα εξής σηµεία:
- τη στήριξη του κοτσαδόρου και τη µπίλια του.
- τη χούφτα όσον αφορά τη στήριξη και το εσωτερικό της (περιοδική λίπανση µε γράσο).
- τα μπουλόνια και την πίεση των τροχών.
- την ηλεκτρική εγκατάσταση.
- το σύστηµα πέδησης - αν υπάρχει,
- το σχοινί και το ράουλο του εργάτη, µηχανικού ή ηλεκτρικού.

Πριν το ξεκίνηµα, ελέγχουμε:

- Ότι έχουµε κοτσάρει σωστά το τρέιλερ στο σκάφος.
- Ότι έχουµε σηκώσει την µπροστινή ρόδα του τρέιλερ.
- Ότι το σκάφος "πατάει" σωστά πάνω στο τρέιλερ.
- Ότι λειτουργούν τα φώτα του τρέιλερ.
- Ότι λειτουργούν (εφόσον υπάρχουν) τα φρένα του τρέιλερ.
- Ελέγχουµε την πίεση στα λάστιχα.
- Ελέγχουµε όλα τα µπουλόνια στις ρόδες.
- Ελέγχουµε την ορατότητά από το κάθισµα οδηγού.
- Ελέγχουµε ότι όλος ο εξοπλισµός στο σκάφος είναι στερεωµένος µε ασφάλεια.

Για την καθέλκυση

- Βάζουµε την τάπα του σκάφους!!!
- Αποσυνδέουµε την ηλεκτρική εγκατάσταση
- Απασφαλίζουµε το σκάφος.
- Μόλις βρεθούμε στο νερό, πάνω στο τρέιλερ ακόμη, βάζουμε εμπρός τη μηχανή, Ελέγχουμε αντλίες σεντίνας, φώτα, χειριστήριο.
- Ετοιµάζουµε – αν κρίνουμε απαραίτητο, σχοινιά, µπαλόνια, γάντζο.

Κλείνοντας, εύχομαι όλα αυτά, να γίνουν περισσότερο επίκαιρα, με τη γρήγορη εφαρμογή λύσεων στα φλέγοντα ζητήματα νομοθετικού περιεχομένου που εκκρεμούν και επιτείνουν την αβεβαιότητα στην αγορά. Όπως είπα και στον υπουργό κ. Βαρβιτσιώτη κατά την προσέλευση του στο τελευταίο ναυτικό σαλόνι, όποιο σκάφος πουλιέται, αγορασμένο με τα αγρίως φορολογημένα λεφτά μας, δημιουργεί και ένα παράνομο ιδιοκτήτη, αφού ούτε πιστοποιημένο τρέιλερ μπορεί να αγοράσει, ούτε άδεια έλξης να εκδώσει …